Alkoholizm to okropne uzależnienie, ponieważ tak naprawdę jej wyleczenie nie występuje nigdy – alkoholik zostaje alkoholikiem do końca swoich dni i już do kresu życia nie może wziąć do ust alkoholu – bo zakończyłoby się to kolejnym alkoholowym cugiem. Jeśli chodzi o chorobę alkoholową leczenie opiera się przede wszystkim na terapii psychologicznej w dedykowanych do tego ośrodkach Anonimowych Alkoholików. Chory musi sobie bowiem uświadomić swój, że dotyczy go nałóg i to, że nie pomogą mu żadne pigułki ani inne terapie, jeśli on sam nie zaprzestanie po prostu chwytać po butelkę ulubionego trunku w chwilach swojej słabości.

W leczeniu fizycznym kluczowe jest, by wykonać USG brzucha, które pozwoli stwierdzić nieprawidłowości, głównie te obejmujące wątrobę. Wcześnie wykryte problemy z wątrobą mogą jeszcze być uleczalne, z tego powodu rekomenduje się, by leczenie medyczne prowadzić jednocześnie ze spotkaniami Anonimowych Alkoholików. Rozpoczęcie leczenia jest najtrudniejsze, ponieważ wymaga interwencji ze strony najbliższych. Co smutne, odsetek pacjentów samodzielnie zgłaszających się na terapię alkoholizmu jest bardzo znikomy. Przeważnie do ośrodków uzależnień stawiają się bliscy osób nadużywających alkoholu. W takiej sytuacji rekomenduje się, aby w jakikolwiek sposób nakłonić uzależnionego na pojawienie się w takim ośrodku i na to, by systematycznie uczęszczał on na spotkania AA. Drugi element terapii to oczywiście unikanie jakiegokolwiek napoju, który zawiera alkohol w zasięgu alkoholika – to początek leczenia, polega on na usunięciu przyczyny choroby z pola widzenia, by uzależniony uświadomił sobie, że bez butelki alkoholu również można dobrze się bawić czy pokonywać swoje problemy. Z czasem uczy się alkoholika, że alkohol może być obecny obok niego, ale on nie może go wziąć do ust.